جستجوی جدید

اگر از نتایج زیر راضی نیستید، جستجوی دیگری انجام دهید.

21 نتیجه جستجو برای: #احمد_شاملو 

1

غزل ۴ مولانا

  ۱ ای یوسُفِ خوش‌نامِ ما، خوش می‌رَوی بر بامِ ما ای دَرشِکسته جامِ ما، ای بَردَریده دامِ ما ۲ ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ مَنصورِ ما جوشی بِنِه در شورِ ما، تا میْ شود انگورِ ما ۳ ای دِلْبَر و مَقْصودِ ما، ای قِبله و مَعْبودِ ما آتش زدی در عودِ […]

2

غزل ۹۵ مولانا

  ۱ زِهی عشق زِهی عشق که ما راست خدایا چه نَغْزاست و چه خوب است چه زیباست خدایا ۲ چه گَرمیم چه گَرمیم ازین عشقِ چو خورشید چه پنهان و چه پنهان و چه پیداست خدایا ۳ زهی ماه زهی ماه زهی باده‌ی همراه که جان را و جهان را بیاراست خدایا ۴ زِهی […]

3

غزل ۴۴۱ مولانا

  ۱ بِنْمای رُخ که باغ و گُلِسْتانَم آرزوست بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست ۲ ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست ۳ بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست ۴ گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو آن گفتَنَت که بیش […]

4

غزل ۵۹۳ مولانا

  ۱ بُرون شو ای غَم از سینه که لُطفِ یار می‌آید تو هم ای دلْ زِ من گُم شو که آن دِلْدار می‌آید ۲ نگویم یار را شادی که از شادی گُذشته‌ست او مرا از فَرطِ عشقِ او زِ شادیْ عار می‌آید ۳ مسلمانان مسلمانان مسلمانی زِ سَر گیرید که کُفر از شَرمِ یارِ […]

5

غزل ۶۳۶ مولانا

  ۱ بِمیرید بِمیرید دَرین عشقْ بِمیرید دَرین عشقْ چو مُردید همه روحْ پَذیرید ۲ بِمیرید بِمیرید وَزین مرگ مَتَرسید کَزین خاکْ بَرآیید سَماواتْ بگیرید ۳ بِمیرید بِمیرید وَزین نَفْس بِبُرّید که این نَفسْ چو بَند است و شما همچو اسیرید ۴ یکی تیشه بگیرید پِیِ حُفرهٔ زندان چو زندانْ بِشِکَستید همه شاه و اَمیرید […]

6

غزل ۸۵۰ مولانا

۱ یک خانه پُر زِ مَستان مَستانِ نو رَسیدند دیوانگانِ بَنْدی زَنجیرها دَریدند ۲ بس اِحْتیاط کردیم تا نَشْنوند ایشان گویی قَضا دُهُل زَد بانگِ دُهُل شَنیدند ۳ جان‌هایِ جُمله مَستان دل‌هایِ دلْ پَرَستان ناگَهْ قَفَص شِکَستند چون مُرغْ بَرپَریدند ۴ مَستانْ سَبو شِکَستند بر خُنْب‌ها نِشَستند یا رَب چه باده خوردند یا رَب چه […]

7

غزل ۱۴۷۳ مولانا

  ۱ بیایید، بیایید، به گُلزار بِگَردیم بَرین نُقطهٔ اِقْبال چو پَرگار بِگَردیم ۲ بیایید که امروز به اِقْبال و به پیروز چو عُشّاقِ نوآموز، بَران یار بِگَردیم ۳ بَسی تُخم بِکِشتیم، بَرین شوره بِگَشتیم بَران حَب که نَگُنجید در اَنْبار بِگَردیم ۴ هر آن رویْ که پُشت است به آخِر همه زشت است بَران […]

8

غزل ۱۷۲۵ مولانا

  ۱ نگفتَمَت مَرو آن‌جا که آشْنات مَنَم؟ دَرین سَرابِ فَنا چَشمهٔ حَیات مَنَم؟ ۲ وَگر به خشم رَویْ صدهزار سال زِ من به عاقِبَت به من آیی، که مُنْتَهات مَنَم ۳ نگفتَمَت که به نَقْشِ جهانْ مَشو راضی که نَقْش‌بَندِ سَراپَردهٔ رضات مَنَم ۴ نگفتَمَت که چو مرغان به سویِ دامْ مَرو بیا که […]

9

غزل ۱۷۵۰ مولانا

  ۱ تَلْخی نکُند، شیرین‌ذَقَنم خالی نکُند، از میْ دَهَنَم ۲ عُریان کُنَدَم هر صُبح‌دَمی گوید که بیا، من جامه‌کَنَم ۳ در خانه جَهَد، مُهْلَت نَدَهَد او بس نکُند، پس من چه کُنم؟ ۴ از ساغَرِ او گیج است سَرَم از دیدنِ او جان است تَنَم ۵ تَنگ است بَرو هر هفت فَلَک چون می‌رَوَد […]

10

غزل ۱۷۵۸ مولانا

  ۱ در وصالَت چَرا بَیاموزَم در فِراقَت چه را بیاموزَم؟ ۲ یا تو با دَردِ من بیامیزی یا من از تو دَوا بیاموزَم ۳ می‌گُریزی زِ من که نادانم یا بیامیزی یا بیاموزَم ۴ پیش از این ناز و خشم می‌کردم تا من از تو جُدا بیاموزَم ۵ چون خدا با تو است در […]

11

غزل ۱۷۵۹ مولانا

  ۱ اَه چه بی‌‌رنگ و بی‌نشان که مَنَم کِی بِبینم مرا چُنان که مَنَم؟ ۲ گفتی اسرار در میان آوَر کو میانْ اَنْدَرین میان که مَنَم؟ ۳ کِی شود این رَوانِ من ساکِن؟ این چُنین ساکِنِ رَوان که مَنَم ۴ بَحْرِ من غَرقه گشت هم در خویش بوالْعَجَب بَحْرِ بی‌کَران که مَنَم ۵ این […]

12

غزل ۱۷۷۱ مولانا

  ۱ شُد زِ غَمَت خانهٔ سودا دِلَم در طَلَبَت رفت به هر جا دِلَم ۲ در طَلَبِ زُهره‌رُخِ ماه­رو می‌نِگَرد جانِبِ بالا دِلَم ۳ فَرشِ غَمَش گشتم و آخِر زِ بَخت رَفت بَرین سَقفِ مُصَفّا دِلَم ۴ آه، که امروز دِلَم را چه شُد؟ دوش چه گفته‌ست کسی با دِلَم؟ ۵ از طَلَبِ گوهرِ […]

13

غزل ۱۷۸۶ مولانا

  ۱ دُزدیده چون جان می‌رَوی، اَنْدَر میانِ جانِ من سَروِ خُرامانِ مَنی، ای رونَقِ بُستانِ من ۲ چون می­رَوی بی‌من مَرو، ای جانِ جان بی‌تَن مَرو وَزْ چَشمِ من بیرون مَشو، ای شُعلهٔ تابانِ من ۳ هفت آسْمان را بَردَرَمَ، وَزْ هفت دریا بُگْذَرم چون دِلْبَرانه بِنْگَری در جانِ سَرگَردانِ من ۴ تا آمدی […]

14

غزل ۱۸۲۱ مولانا

  ۱ آبِ حَیاتِ عشق را در رَگِ ما رَوانه کُن آینۀ صَبوح را تَرجمۀ شَبانه کُن ۲ ای پدرِ نِشاطِ نو بر رَگِ جان ما بُرو جامِ فَلَک‌نَمایْ شو وَزْ دو جهانْ کَرانه کُن ۳ ای خِرَدَم شکارِ تو تیر زدن شِعارِ تو شَستِ دِلَم به دست کُن جانِ مرا نشانه کُن ۴ گَر […]

15

غزل ۱۸۲۷ مولانا

  ۱ دوش چه خورده‌یی دلا راست بگو نَهان مَکُن چون خَمُشانِ‌ بی‌گُنَه رویْ بر آسْمان مَکُن ۲ بادۀ خاص خورده‌یی نقُلِ خَلاص خورده‌یی بویِ شَراب می‌زَنَد خَربُزه در دَهان مَکُن ۳ روزِ اَلَستْ جانِ تو خورد میی زِ خوانِ تو خواجه لامَکان تویی بَندگیِ مَکان مَکُن ۴ دوشْ شَراب ریختی وَزْ بَر ما گُریختی […]

16

غزل ۱۸۵۵ مولانا

  ۱ چه دانستم که این سودا مرا زین سان کُند مَجنون دِلَم را دوزخی سازد دو چَشمَم را کُند جیحون ۲ چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه بِرْبایَد چو کَشتی‌اَم دَراَنْدازد میانِ قُلْزُمِ پُرخون ۳ زَنَد موجی بر آن کَشتی که تَختهْ تَختهْ بِشْکافَد که هر تَخته فروریزد زِ گَردش‌های گوناگون ۴ نَهنگی هم […]

17

غزل ۲۰۳۹ مولانا

  ۱ رو سَر بِنِهْ به بالین، تنها مرا رَها کُن تَرکِ منِ خَرابِ شب‌گَردِ مُبْتَلا کُن ۲ ماییم و موجِ سودا، شبْ تا به روزْ تنها خواهی بیا بِبَخشا، خواهی بُرو جَفا کُن ۳ از من گُریز، تا تو هم در بَلا نَیُفتی بُگْزین رَهِ سَلامَت، تَرکِ رَهِ بَلا کُن ۴ ماییم و آبِ […]

18

غزل ۲۱۳۱ مولانا

  ۱ حیلَت رَها کُن عاشقا، دیوانه شو، دیوانه شو وَنْدَر دلِ آتش دَرآ، پروانه شو، پروانه شو ۲ هم خویش را بیگانه کُن، هم خانه را ویرانه کُن وانگَه بیا با عاشقان، هم‌خانه شو، هم‌خانه شو ۳ رو سینه را چون سینه‌ها، هفت آب شو از کینه‌ها وانگَه شَرابِ عشق را، پیمانه شو، پیمانه […]

19

غزل ۲۲۱۹ مولانا

  ۱ من غُلامِ قَمَرم، غیر قَمَر هیچ مگو پیشِ من، جُز سُخَنِ شمع و شِکَر، هیچ مگو ۲ سُخَنِ رنج مگو، جُز سُخَنِ گنج مگو وَرْ ازین بی‌خَبَری، رنج مَبَر، هیچ مگو ۳ دوشْ دیوانه شُدم، عشقْ مرا دید و بِگُفت آمدم، نَعْره مَزَن، جامه مَدَر، هیچ مگو ۴ گفتم ای عشق من از […]

20

غزل ۲۲۴۵ مولانا

  ۱ مُطربِ مهتاب‌رو، آنچه شنیدی بگو ما هَمگان مَحْرمیم، آنچه بِدیدی بگو ۲ ای شَهْ و سُلطانِ ما، ای طَرَبِستانِ ما در حَرَمِ جانِ ما، بر چه رسیدی؟ بگو ۳ نرگسِ خَمّارِ او، ای کِه خدا یارِ او دوشْ زِ گُلْزارِ او، هرچه بِچیدی بگو ۴ ای شُده از دستِ من، چون دلِ سَرمَستِ […]

21

غزل ۳۱۶۵ مولانا

  ۱ جان و جهان، دوش کجا بوده‌یی؟ نی غَلَطَم، در دلِ ما بوده‌یی ۲ دوشْ زِ هَجْرِ تو جَفا دیده‌ام ای که تو سُلطانِ وَفا بوده‌یی ۳ آه که من دوش چه‌سان بوده‌ام آه که تو دوش که را بوده‌یی ۴ رَشک بَرَم کاش قَبا بودَمی چون که در آغوشِ قَبا بوده‌یی ۵ زَهره […]